رودل

رویای نیمه شب تابستانم به نیمه شب زمستان تبدیل شد

گویی این خاک را خورشید کش کرده اند

خاکی پر از شته

خاکی پر از مرده هایی نپوسیده

همه از هم گریزان و بهم محتاجیم

این سیاهی راپایانی نیست هزاران ستاره بلعیده است و صدها چایی لب جوش در حلقش ریخته اند

زمین پر از ترک است

دلم پر از تکه های نان سنگک بیات است

نوشابه فایده ندارد روی دل کرده ام

از بس که نون بیات کوفت کرده ام

از ما بهتران چه کوفت میکنند

نمی دانم